Monique, een van onze vrijwilligers, die nu en dan een egel, die extra verzorging nodig heeft, in thuiszorg heeft, vertelde het volgende verhaal:

Stakker, dat was de naam die we haar gegeven hadden omdat zij gevonden was in een huis waarin een vrouw overleden was. Zwaar ondervoed, zeer zwak en erg mager werd zij bij de Opvang gebracht. Die naam paste bij haar, tenminste dat dachten wij gezien haar toestand. Deze dame bewees ons echter, dat we ongelijk hadden. Zij heeft een zeer eigen karakter en is lekker eigenzinnig.
Zo vond zij Sheba met kip en kalkoen in saus heerlijk. Op een dag kreeg ze, ter variatie van het menu, iets anders voorgezet, namelijk Whiskas met kip in saus. Nieuwsgierig kwam ze uit haar krantenmutsje gekropen, rook er even aan en keek de verzorgster aan met zo’n blik van “Hoe durf je me dit voor te zetten? Denk je nu echt dat ik dit ga eten?”. Vervolgens keerde ze haar de rug toe en liep beledigd terug haar krantenholletje in…
Tja, een naam met een adellijke titel bleek meer op z’n plaats te zijn!